Kontuzje w obrębie barku nie są niczym rzadkim. Pojawiają się dość powszechnie u osób uprawiających sporty, żołnierzy czy robotników wykonujących prace fizyczne. Nawet podczas snu możemy doznać urazu stawu barkowego i nie jest to żart. Ryzyko takie występuje u osób z osłabionymi ścięgnami i więzadłami.

Pechowa zmiana pozycji podczas spania może nieść za sobą przykre konsekwencje w postaci urazu, jednakże uspokajamy – takie sytuacje zdarzają się bardzo rzadko. Mimo to staw barkowy jest narażony na wiele obciążeń i trzeba jakoś sobie z tym kłopotem poradzić. Typowy uraz stawu barkowego polega na tym, że głowa kości ramiennej przemieszcza się i wysuwa z panewki stawowej. Głównym objawem jest silna bolesność, obrzęk oraz deformacja okolic stawu.

Wynika ona nie tylko z opuchlizny, ale również z tego, że przy przemieszczeniu może dojść do podskórnego krwotoku. W miejscu urazu powstaje również guzowaty twór, a możliwości poruszania kończyną zostają poważnie ograniczone. Po diagnozie lekarz podejmie zapewne decyzje o nastawieniu barku. Nie należy wykonywać tej czynności samodzielnie lub z pomocą innej osoby bez kwalifikacji medycznych.

Nim pacjent dotrze do lekarza, bark należy odpowiednio unieruchomić. Rękę można w tym celu delikatnie zgiąć w łokciu i zabandażować wraz z ciałem. Rekonwalescencja po urazie trwa zazwyczaj od trzech do sześciu tygodni. Gdy ten czas minie, należy rozpocząć ćwiczenia rozciągające mięśnie ramion oraz barków.

W pierwszym okresie po urazie nie należy stosować plastrów ani maści rozgrzewających, ponieważ jedynie zwiększą one odczuwanie bólu. Po rozwiązania te można sięgać później, gdy staw będzie częściowo zaleczony.